In de wereld van tekenen, kleuren en schilderen hebben heel wat mensen al gehoord van Bob Ross - The joy of painting - Bob is een luie schilder en zoekt altijd de makkelijkste manier om een canvas tot levend te brengen, daarvoor gebruikt hij olie verf, en de nat - op nat techniek. Hij maakte een schilderij in 30 min tijd want zen reeks werd gratis uitgezonden en daar kreeg hij geen cent voor. Bob staat ook heel bekent met zen woorden zoals ' happy little trees ' een boom staat nooit alleen volgens hem ze hebben altijd een vriendje nodig of ' beat the devil out of it ' hier slaat hij zen borstel tegen zen zen schildersezel om droog te maken, hier staat hij erg bekend voor en is zeer grappig. Bob was een enorme dierenvriend en bracht af en toe eens een eekhoorn of vogel mee. In 2020 zal bob 25 jaar overleden zijn en zijn succes groeit nog enorm.
Tijdens zijn carrière bij de luchtmacht groeide bij Ross de passie voor het schilderen. Na een aantal cursussen op diverse universiteiten begon hij het land door te reizen om demonstraties te geven. De schilderijen van Bob Ross kunnen beschouwd worden als "fastfoodschilderijen". Binnen een half uur had hij het schildersdoek gevuld met taferelen uit de natuur, zoals een bergpartij, diverse watervallen, een donker woud of een groene weide met een half vervallen schuurtje. Deze snelle en effectieve manier van schilderen was mogelijk door de zogenaamde nat-in-nat-techniek. Voordat hij de voorstelling ging schilderen, was het doek al bedekt met een vochtige witte of donkere ondergrond. Daarnaast meende Bob Ross dat het onmogelijk was om fouten bij het schilderen te maken; dat waren "just happy little accidents" ("slechts prettige ongelukjes").
Door het succes van zijn manier van schilderen besloot Bob Ross over te gaan op de productie van de televisieserie The Joy of Painting, waarbij hij zelf een cursus gaf aan kijkers. Deze serie werd opgenomen van 1982 tot en met 1993. Eind jaren 80, begin jaren 90 werd de serie een groot succes. Hij werd op 95 procent van alle publieke Amerikaanse televisiestations uitgezonden en ook in het buitenland.
Het succes van zijn serie kan ook verklaard worden door de persoon Bob Ross zelf. Hij was een opvallende persoonlijkheid met een soort afrokapsel. Hij zat boordevol vriendelijke, aforistische uitspraken. Zo duidde hij een boompje dat hij zojuist had geschilderd bij voorkeur aan als een "happy little tree" (een "vrolijk boompje"). Het boompje was echter pas écht vrolijk als Ross er nog een boompje naast schilderde, immers: "even a tree should have a friend" ("zelfs een boom heeft een vriend nodig"). Ook wolkjes hadden volgens Ross vrienden nodig.
Naast deze mijmeringen over het sociale leven van boom en wolk, beleefde Ross veel plezier aan het met groot kabaal droogslaan van zijn kwast. Ook maakte hij regelmatig kwinkslagen over de verrichtingen van zijn moderne collega-kunstenaars. Vlak nadat hij het doek had voorbewerkt door het volledig met een egale kleur te bedekken, grapte Ross bijvoorbeeld dat het schilderij nu al rijp was voor het Museum voor Moderne kunst.
Door zijn eigenzinnigheid werd Bob Ross een cult-persoonlijkheid. Dat veel kijkers zijn programma gebruikten om te ontspannen of in slaap te vallen, leek hem niet te deren.
bron: wiki pedia
Bob Ross is niet altijd schilder
geweest. Bijna twintig jaar lang zat hij bij de Air Force, waar hij
opklom tot de rang van Eerste Sergeant. “Ik was de man die je opdroeg de
wc te kuisen, die je je bed liet opmaken, die naar je schreeuwde omdat
je te laat op het werk was”, vertelde hij aan The Orlando Sentinel. “De
job eiste dat je een gemene, stoere persoon werd, en dat werd ik beu. Ik
beloofde mezelf dat als ik ooit ontslag nam, mijn leven er nooit meer
zo zou uitzien.” En Bob Ross hield woord. Toen hij gestationeerd was in
Alaska, ontdekte hij zijn liefde voor schilderen en in 1981 nam hij
eindelijk ontslag.
Ross
ging stage lopen bij de Duitse schilder Bill Alexander, die zijn eigen
tv-programma ‘The Magic of Oil Painting’ had op PBS. Het duurde echter
niet lang voor de student zijn meester voorbijstak. In 1983 kwam de
eerste aflevering van ‘The Joy of Painting’ op PBS. Alexander was zwaar
gekwetst, vertelde hij acht jaar later in The New York Times. “Hij
verraadde me”, klonk het. “Ik bedacht de ‘nat op nat’-techniek. Ik heb
hem getraind en hij kopieert me - wat me stoort is niet alleen dat hij
me verraadde, maar dat hij denkt dat hij het beter kan.”
Gepikt of niet, ‘The Joy of Painting’ bleek
toch een pak populairder dan zijn voorganger. Alexander was negen
seizoenen op tv te zien, maar Bob Ross mocht meer dan 400 afleveringen
lang zijn schilderkunsten tonen, tot hij in 1995 overleed aan
lymfeklierkanker. De opzet van het programma was eenvoudig: in een half
uur tijd toont Ross hoe je - in real time - een landschap moet
schilderen. En dat doet hij op een erg rustige en positieve manier.
Foutje gemaakt? Kan niet! Er zijn alleen maar “gelukkige ongelukjes”.
Ross geloofde ook heilig dat iedereen een kunstenaar kon zijn. “Iedereen
die ooit een droom op canvas wilde zetten, kan dat ook doen”, vertelde
hij in seizoen 29. “Je moet niet je hele leven naar school gaan,
Leonardo da Vinci moet je vriend niet zijn.”
En
Bob Ross had nog meer wijsheden te delen. In 1992, toen zijn vrouw Jane
net aan kanker was overleden, schilderde hij een meertje tussen twee
reusachtige bergen. Hij koos een erg donkere kleur verf en zei tegen de
kijkers: “Maak je geen zorgen, ik voeg deze donkere
kleur alleen maar toe voor contrast. Je moet het donker hebben. Er
moeten tegenstellingen zijn in het schilderen, donker en licht, licht en
donker. Als je licht op licht zet, dan is er niets. Als je donker op
donker plaats, heb je eigenlijk ook niets”, fluisterde hij. “Dat is
zoals het leven. Je moet af en toe een beetje verdriet hebben zodat je
weet wanneer de goede momenten eraan komen.” Daarna richtte hij zijn
blik naar de camera. “Ik wacht nu op de goede tijden”, zei hij.
Nog zoiets dat onlosmakelijk met Bob Ross verbonden is: zijn ronde
afro. Zelfs toen ‘The Joy of Painting’ in 1983 voor het eerst
uitgezonden werd, was het kapsel eigenlijk al niet meer in de mode, maar
Ross - die eigenlijk steil haar had - stond erop. Dat vertelde Annette
Kowalski, zijn zakenpartner, in 2016 aan NPR. “Hij had het geweldige
idee dat hij zo geld kon besparen op knipbeurten. Dus liet hij zijn haar
groeien, kreeg hij een permanent en besloot hij dat hij nooit meer een
knipbeurt zou nodig hebben.” Maar de afro werd zo populair, dat Ross het
zelf een beetje beu werd. “Hij kon zijn haar nooit meer veranderen, en
dat maakte hem zo boos”, zei Kowalski. “Hij werd die krullen echt beu.”
24 jaar is Bob Ross ondertussen dood, maar hij
blijft mateloos populair. Dat vertaalt zich niet alleen in kleine
gadgets die verkocht worden (een toaster met zijn hoofd op, iemand?)
maar ook in verschillende evenementen. Zo worden in Amerika regelmatig
‘paint-alongs’ georganiseerd: groepen mensen komen samen om naar de
aflevering te kijken en tegelijkertijd ook te schilderen volgens de
instructies van Ross. Volgens The Washington Post zijn er in bepaalde
staten zelfs wachtlijsten van zes maanden om een dergelijke activiteit
mee te maken.
En dan is er nog het
mysterie rond de verdwenen schilderijen van Bob Ross, dat eerder deze
zomer eindelijk werd opgelost door The New York Times. Het zit namelijk
zo: in zijn carrière schilderde Ross zo’n 1.143 schilderijen, en dan nog
drie versies van elk landschap: een als oefening, een in de aflevering
zelf en een voor Annette Kowalski. Maar waar waren die gebleven? Na een
heuse speurtocht bleken ze simpelweg in kartonnen dozen in een magazijn
in Virginia te zitten. Bob Ross was niet geïnteresseerd om ze te
verkopen. Opvallend: de Bob Ross inc., het bedrijf dat Ross samen met
Annette Kowalski oprichtte, doneerde wel enkele schilderijen aan het
beroemde Smithsonian Museum in Washington, al zullen de stukken ook niet
zichtbaar zijn voor het publiek. En zo blijft het mysterie van de
schilderijen toch nog een beetje behouden.
Het programma mag dan ouderwets, traag en - wanneer je het op het juiste moment bekijkt - zelfs slaapverwekkend zijn, toch zijn de reacties erop bijna overwegend positief. “In tijden waarin alles zo controversieel lijkt en waarin iedereen met elkaar vecht en er constant slecht nieuws te zien is, is het erg opbeurend om Ross’ positieve uitspraken te horen”, vertelde Jen Scott - een deelneemster aan een paint-along - aan The Washington Post. “Mensen voelen zich met hem verbonden - hij is hun vriend.” En ook Nederlandse en Vlaamse kijkers zijn erg tevreden dat het programma op Viceland wordt uitgezonden. “De heldere geest bij Viceland die ‘The Joy of Painting with Bob Ross’ op de Nederlandse tv heeft gekregen, verdient een lintje”, schrijft iemand op Twitter. Of: “Serieus, een half uurtje ‘The Joy of Painting with Bob Ross’ werkt beter dan menig zen-programma of slaaptablet.” Een andere Twitteraar heeft een suggestie voor haar leeftijdsgenoten: “Mindfullness en yoga allemaal goed en wel, maar hebben jullie millennials al eens een kwartiertje naar ‘The Joy of Painting with Bob Ross’ gekeken?” En iemand anders roept de tv-makers op om wat inspiratie op te doen: “Een Vlaamse versie van ‘The Joy of Painting with Bob Ross’ kan Vlaanderen redden van de totale verzuring.” bron : HLN
Robert, de 52-jarige zoon van de wereldberoemde Amerikaanse
landschapsschilder Bob Ross (1942-1995) heeft tevergeefs geprobeerd het
naam- en portretrecht van zijn vader te bemachtigen. Volgens de rechter
blijven die rechten bij het bedrijf Bob Ross Inc. dat ooit door Bob
Ross, zijn echtgenote Lynda en twee vrienden werd opgericht. Robert
Ross, de zoon, stapte naar de rechter omdat nog steeds bakken geld
worden verdiend met het merk Bob Ross. De afleveringen van zijn destijds
populaire schilderprogramma The Joy of Painting worden nog
steeds herhaald en streamingdienst Netflix heeft er grote belangstelling
voor. Verder worden met name in Amerika en via internet tot op de dag
van vandaag allerlei artikelen verkocht met daarop het portret van Ross
of quotes van de schilder .
